معنی تب دائم - جستجوی لغت در جدول جو

تب دائم

لغت نامه دهخدا

در پزشکی بیماری سلّ، تب دق

(اَکْ یَ)

کسی که تب داشته باشد. (بهار عجم) (آنندراج). محموم. مبتلا به تب:
به رنج نیز نیاسوده ام ز خدمت تو
چو شمع در نظرت ایستاده ام تب دار.
شفیع اثر (از بهار عجم).
این تب عشق است نی آتش که بنشیند ز آب
من اگر بهتر شوم تب دار ماند بسترم.
ابوطالب کلیم (از بهار عجم).
رجوع به تب و دیگر ترکیبهای آن شود

لغت نامه دهخدا

تدائم

(اِتِ)

انبوهی کردن کاری بر کسی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). انبوهی کردن غصه و کار بر کسی. (از المنجد). انبوهی کردن کار بر کسی و زحمت رساندن بر وی. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تب لازم

(تَ بِ زِ)

حمای لازم. تب بندی. تب دائم. تب یک بندی، گاه از آن سل اراده کنند. رجوع به تب و حمی و دیگر ترکیب های این دو شود

لغت نامه دهخدا

تب لازم

ششمار از بیماری ها جشن درد باریک بیماری سل، تب همیشگی

فرهنگ لغت هوشیار

لا دائم

نا پایدار غیر دایم. توضیح قیدی بود که در آخر هر یک از قضایای پنجگانه (مشروطه عامه عرفیه عامه وقتیه مطلقه منتشره مطلقه مطلقه عامه) آورند

معنی تب دائم - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما